ความหมายของคำว่า ' พิฆเนศ, พิฆเนศวร '

ความหมายของคำว่า ' พิฆเนศ, พิฆเนศวร '
พิฆเนศ, พิฆเนศวร หมายถึง [พิคะเนสวน] น. ชื่อเทพองค์หนึ่ง มีเศียรเป็นช้าง ถือว่าเป็นเทพแห่งศิลปะ ถ้าบูชาแล้วป้องกันความขัดข้องที่จะเกิดมีขึ้นได้,คเณศ วิฆเนศ หรือ วิฆเนศวร ก็เรียก. (ส. วิฆน + อีศฺวร).

พิฆเนศ, พิฆเนศวร
[พิคะเนสวน] น. ชื่อเทพองค์หนึ่ง มีเศียรเป็นช้าง ถือว่าเป็นเทพแห่งศิลปะ ถ้าบูชาแล้วป้องกันความขัดข้องที่จะเกิดมีขึ้นได้,คเณศ วิฆเนศ หรือ วิฆเนศวร ก็เรียก. (ส. วิฆน + อีศฺวร).
พิฆาต
ก. ฆ่า เช่น พิฆาตข้าศึก, ทำลายล้าง เช่น เรือพิฆาตตอร์ปิโด.(ป., ส. วิฆาต).
พิง
ก. อิง เช่น ยืนพิงเสา.
พิจยะ, พิจัย
[จะยะ] น. การตรวจตรา, การไต่สวน. (ป., ส. วิจย).
พิจยะ, พิจัย
[จะยะ] น. การตรวจตรา, การไต่สวน. (ป., ส. วิจย).
พิจล
ก. หวั่นไหว. (ส.).
พิจาร, พิจารณ์, พิจารณา
[พิจาน, พิจาระนา] ก. ตรวจตรา, ตริตรอง, สอบสวน. (ป., ส. วิจาร,วิจารณ, วิจารณา).